احسان محمدی فاضل : بعد از ظهور شبکه های اجتماعی کلمات قصار زیادی در باب آرامش در زندگی و رسیدن به کمال منتسب به افراد مشهور که گاها صرفا برای بازدید بیشتر نامی تصادفی ذکر می‌شود میخوانیم مانند این جمله:
از هیچکس هیچ توقعى نداشته باش و از هرکسى توقع هرچیزى رو داشته باش!
در اینکه انسان مسئول عملکرد رفتار خویش است شکی نیست و اشتباه جزیی از ذات آدمی اما ما در خانواده و جامعه زندگی میکنیم نیازمند ارتباط و انجام کارهای محول شده هستیم. هر مخلقوقی هدفی را دنبال میکند انگار بگویی از #آتش توقع سوزاندن نداشته باش ولی مراقب باش دستت نسوزد یا تصور کنید به اداره ای بروید برای کاری و توقع انجام کارتان را نداشته باشید و احتمال هر برخوردی را داشته باشیم. .
البته در اینکه متاسفانه رفتار مذکور در جامعه #ایران آشناست. هیچ وقت یک ایرانی را تهدید نکن ولی اینطور به نظر میرسد که ایرانی اگر نجنبد در این #جنگ فرهنگی یا #جنگ_نرم مغلوب خواهد شد.
ظاهرا در زمان ابوسعید ابوالخیر هم جامعه با این چالش دست و پنجه نرم می کرده است:
حال دنیا را چو پرسیدم من از فرزانه ای؟
گفت: یا آب است؛ یا خاک است یا پروانه ای!
گفتمش احوال عمرم را بگو؛ این عمر چیست؟
گفت یا برق است؛ یا باد است؛ یا افسانه ای!
گفتمش اینها که میبینی؛ چرا دل بسته اند؟
گفت یا خوابند؛ یا مستند؛ یا دیوانه ای!
گفتمش احوال جانم را پس از مردن بگو؟
گفت یا باغ است؛ یا نار است؛ یا ویرانه ای!
به بهانه توقع از مسئولیت فرار نکنیم